Ο χαμογελαστός κι ευγενικός άντρας μπήκε στο σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς.
Ήταν η μέρα που πήγαινε να κάνει τα ψώνια της εβδομάδος. Πάντα ευγενής,καλοντυμένος φορώντας τα μυωπικά του γυαλιά κρατούσε στο χέρι μια λίστα με τα ψώνια. Φαίνονταν ότι όλα ήταν υπολογισμένα κι εκείνος ακολουθούσε ευλαβικά ότι ήταν γραμμένο. Όταν σε κάποια στιγμή είδε ένα πακέτο προσφοράς απορρυπαντικών έβγαλε το κινητό του και τηλεφώνησε στην σύζυγό του.
-Έλα αγαπούλα, για πες μου, θες να πάρω ένα πακέτο-προσφορά σκόνης πλυντηρίου με δώρο ένα λευκαντικό;
-Πόσο έχει;
-12,50 ευρώ.
-Και το ρωτάς; Πάρ`το!!
-Οκ.
Κλείνει το κινητό και με μια γρήγορη κίνηση το βάζει στην τσέπη του. Στρίβει το κεφάλι του και συνειδητοποιεί πως μόλις του είχαν πάρει σχεδόν μέσα από τα χέρια του το τελευταίο πακέτο της προσφοράς...
-Ατυχία...σκέφτηκε, δεν πειράζει.
Συνέχισε τη βόλτα του μέσα στο σούπερ-μάρκετ διαλέγοντας πάντα τα πράγματα που ήταν στη λίστα. Τέτοια ευλάβεια και σχολαστικότητα μόνο λογιστές την έχουν. Όταν κάποια στιγμή πέφτει το μάτι του σε μια προσφορά σαμπουάν, δεν το σκέφτηκε πολύ, μιας και ήταν λίγα στο ράφι, πήρε το ένα πακέτο το έβαλε στο καρότσι κι έπειτα έβγαλε πάλι το κινητό του να καλέσει τη σύζυγο για την έγκριση της αγοράς.
-Έλα πάλι εγώ είμαι...την πάτησα με το απορρυπαντικό τα πήρανε όλα εν ριπή οφθαλμού... αγαπούλα έχει προσφορά στα σαμπουάν 1+1 να τα πάρω;
-Πόσο;
-8,90 και τα δύο.
-Πάρ`τα, πάρ`τα αλλά κοίτα μην έχει κανένα δώρο μαλακτικό για τα μαλλιά μου...
-Οκ θα το δω.
Πράγματι αφού έψαξε όλα τα πακέτα τελικά βρήκε το μοναδικό που περιείχε μαλακτικό ως δώρο. Το πήρε και το έβαλε στο καρότσι κι έπειτα έβαλε το προηγούμενο πακέτο-αυτό με το δώρο σαμπουάν- στη θέση του.
Συνέχισε να ψωνίζει.
Μια γυναίκα με πονηρό ύφος τον ακολουθούσε.
Όταν άφησε για λίγο το καρότσι του να πιάσει 2 πακέτα ρολό τουαλέτας τσουπ!... η γυναίκα του βούτηξε το πακέτο της προσφοράς με το μαλακτικό...αφήνοντάς του το άλλο πακέτο των 1+1 σαμπουάν.
Χωρίς να αντιληφθεί το παραμικρό ο πελάτης συνέχισε τη βόλτα του ανάμεσα στους διαδρόμους.
Φθάνοντας στον πάγκο των τυριών μονολόγησε...
-Τυριά, χαρτάκι προτεραιότητας για λίγη φέτα..πφφφ,ας είναι, τελειώνω σε λίγο έτσι κι αλλιώς.
Παίρνει το χαρτάκι του και κάθεται στη σειρά του αμέριμνος.
Όπως στέκεται με το χαρτάκι στο χέρι και χαζεύει τσακ! χώνεται μπροστά του ένας ψηλός τυπάρας με μούσκουλα και τατουάζ κοιτάζοντάς τον ειρωνικά και προκλητικά.
Τρομαγμένος ο καλός μας άνθρωπος έστρεψε το βλέμμα του αλλού προσπαθώντας να κρύψει το φόβο και την ταραχή του. Για την σειρά που του πήρε κανείς δεν είπε κουβέντα...
Τελικά δεν άργησε να πάρει και τη φέτα του και συνέχισε τα ψώνια...
Δεν πέρασε πολύ ώρα που ο καλός μας άνθρωπος πήρε ότι είχε γραμμένο στη λίστα του και στάθηκε στην ουρά του μοναδικού ταμείου που εξυπηρετούσε τον κόσμο.
Σαν έφτανε η σειρά του τον πλησιάζει μια ηλικιωμένη κυρία που κράταγε στα χέρια της 2 γιαούρτια κι ένα καρβέλι ψωμί.
-Περάστε, της είπε και της παραχώρησε τη σειρά του.
-Ευχαριστώ πολύ παιδί μου, την ευχή μου να`χεις! του είπε η γερόντισσα και προχώρησε.
Πριν καλά-καλά πληρώσει το λογαριασμό της, μια όμορφη νεαρή κοπέλα κρατώντας μια κονσέρβα για γάτες πλησιάζει το ταμείο και κοιτάει με ικετευτικό βλέμμα τον κύριο που είχε παραχωρήσει την σειρά του στην γιαγιά.
-Σας πειράζει να περάσω κι εγώ με την κονσέρβα;
-Παρακαλώ, εννοείτε...περάστε,περάστε! της λέει ο ευγενικός κύριος.
Πέρασε κι η κοπέλα κι έφτασε πια η σειρά του κυρίου να πληρώσει τα ψώνια του. Την ώρα που η ταμίας περνούσε τα ψώνια και τα σκανάριζε πλησίασε ένας κουστουμαρισμένος κύριος το ταμείο. Κοίταξε τον ευγενικό μας κύριο που μαζί με τα λεφτά του κράταγε κάποια εκπτωτικά κουπόνια και τον ρώτησε:
-Έχετε κουπόνια για να αφαιρέσετε από τον λογαριασμό σας;
-Μάλιστα, του απαντάει.
-Έχετε υπολογίσει πόσα λεφτά θα πληρώσετε για τα ψώνια σας;
-Μάλιστα, πάντα τα υπολογίζω γιατί δεν μας περισσεύουν...
-Πόσο λέτε ότι κοστίζουν;
-Αν αφαιρέσουμε την αξία των κουπονιών, θα πρέπει να είναι 46 ευρώ.
....Συνεχίζει η ταμίας τη δουλειά της ,αφαιρεί και την αξία των κουπονιών και πραγματικά το υπόλοιπο ήταν 46 ευρώ.
Ξαφνικά σβήνουν για ένα δευτερόλεπτο τα φώτα και ακούγονται φωνές και μουσική σαν ήχοι πανηγυρισμών από τον κόσμο που ήταν τριγύρω...
-Συγχαρητήρια κύριέ μου, είναι η τυχερή σας ημέρα. Είστε ο εκατομμυριοστός πελάτης της αλυσίδας μας και είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως έχετε κερδίσει τα ψώνια της οικογενείας σας για έναν ολόκληρο χρόνο.
-Μα πως... ωωω ευχαριστώ...δεν...μα ωωω Θεέ μου δεν το πιστεύω...ψέλλιζε σαστισμένος.
-Μπορείτε να πάρετε τα ψώνια σας και να φύγετε χωρίς να πληρώσετε. Πάρτε κι αυτήν την κάρτα για να την έχετε κάθε φορά που θα ψωνίζετε ώστε να μην πληρώνετε.
-Σας ευχαριστώ πολύ, δεν ξέρετε πόσο χαρούμενο με κάνετε.
-Μην μας ευχαριστείτε, τύχη ήταν και τίποτα άλλο...
Όλος ο κόσμος έτρεξε κοντά του να τον συγχαρεί και να του ευχηθεί καλοφάγωτα... μόνο η πονηρή κυρία που του άλλαξε τα σαμπουάν δεν τόλμησε να πλησιάσει...ενώ ο μπρατσαράς είχε μείνει μαρμαρωμένος σαν άγαλμα από την έκπληξη.
Έφυγε ο ευγενικός άνθρωπος γεμάτος χαρά με τα ψώνια ανά χείρας κι όλον τον κόσμο να τον κοιτάει με ζήλια.
Ο κουστουμαρισμένος κύριος ήταν ο ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ.(και το μάτι της κάμερας;)
Η ταμίας σαστισμένη κι αυτή τον ρωτάει:
-Κύριε Παύλο είστε σίγουρος πως αυτός ο πελάτης ήταν ο εκατομμυριοστός;
Την κοίταξε με καλοσύνη σήκωσε ανέμελα τους ώμους του και της είπε:
-Τι σημασία έχει;...Αυτουνού του ΑΞΙΖΕ να είναι...
All rights reserved
Ioannis Doukiris
2013
