Θάλασσά μου...

Τόσες χιλιάδες θάλασσες μάγισσες
μα εγώ σε κράτησα πιστά.
Εσένα, μονάχα μία.
Έριξα άγκυρα καρδιάς
κι έδεσα στον χρυσόφωτο, 
του δειλινού σου, κάβο.

Βούτηξα μες στα βάθη σου.
στα αγιασμένα σου νερά.
Σε πίνω με βουλιμία.
Κρασί από τα σπάνια,
στην κάθε σου γουλιά, 
σπίρτο του έρωτα ανάβω.

Πόσες φουρτούνες σήκωσες
μέσα στο πέλαγό σου...
Το ηλιοκαμένο ρυτιδόσχιστο πρόσωπο
μαρτυρά ποιος είναι καπετάνιος ...
Κι όποτε έχει κάλμα στο μουράγιο σου
γίνομαι θαλασσοπούλι, 
να παίξω με τους αφρούς σου.

Θάλασσά μου, αγάπη μου.
Μη σκέφτεσαι τον ήλιο πόσο θα μας κάψει,
φωτιά στη θάλασσα δεν πρόκειται ν` ανάψει.
Αν σε κουράζει ο καιρός κάθε που αγριεύει,
θα βάζω την καρδιά μου για σένα να παλεύει.
Αυτή που πάντα σου γελά, 
και πολεμά 
να πνίγει τους καημούς σου.

Αφιερωμένο στην θάλασσα της ζωής μου...

All rights reserved

Ioannis Doukiris

2013