Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΚΑΥΓΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΤΑΡΙΟΥ




Στης κουζίνας το συρτάρι
ακουστήκανε φωνές.
Το πιρούνι και το κουτάλι
είχαν κάποιες διαφορές

 -----------------------

Το πιρούνι παινευόταν
τα δικά του φαγητά.
Το κουτάλι του καυχιόταν
ότι είχε πιο πολλά.

 -----------------------

- "Στο τραπέζι που με βάζουν
θα σερβίρουνε μπριζόλες!"
είπε με ύφος το πιρούνι
και γελούν οι κατσαρόλες.

 -----------------------

- "Ναι μα τα πιάτα θα γεμίσουν
χάρη στην κορμοστασιά μου
και μεζούρες θα μετρήσουν
μόνο με την κουταλιά μου"!

 -----------------------


Τ`άκουσαν αυτό τα πιάτα
και δεν κρατηθήκαν άλλο,
κι από μέσα απ`τα ντουλάπια
ξέσπασε χαχανητό μεγάλο!

 -----------------------

Το πιρούνι συνεχίζει
και λέει με ύφος σοβαρό!...
-"Μμμ τους πιο νόστιμους μεζέδες
τους καρφώνω μόνο εγώ"!!

 -----------------------

Σπαραγμός και φασαρία
με τ` αστεία του καυγά,
κοκκινίσαν τα τηγάνια
απ`τα γέλια τα πολλά.

 -----------------------

Το κουτάλι ξεφωνίζει
-"Είμαι πιο σημαντικό,
κι ότι το πιρούνι αρχίζει
το τελειώνω πάντα εγώ"!!

 -----------------------


Γέλασαν όλοι τους και πάλι
στις φωνές του κουταλιού
που`δειχνε όλα του τα κάλλη
στον καυγά του συρταριού.

 -----------------------

Πέρασε ώρα που φωνάζαν
δίχως να`χουν κουραστεί,
μα τα γέλια δεν τ`ακούγαν
γιατί είχαν παθιαστεί.

 -----------------------

Δεν αντέχει το συρτάρι
και τους ρίχνει μια βροντιά.
-"Για ηρεμήστε εσείς οι δύο
μου ζαλίσατε τ`αυτιά".

 -----------------------


Ξεροβήχει το συρτάρι
και με ύφος σοβαρό
σαν τον δάσκαλο στην τάξη
επιπλήττει και τους δυο.

 -----------------------


-"Βάλ`τε το μυαλό σε σκέψη
και αφήστε τις φωνές,
ποιος μπορεί μόνος ν`αντέξει
να σερβίρει τις τροφές;

 -----------------------


-"Χρήσιμοι είστε και οι δύο
κι όσοι είναι στην κουζίνα
και μας φαίνεται αστείο
να `στε μέτοχοι στην πείνα."

 -----------------------


...Στην κουζίνα ησυχία
τώρα είχε απλωθεί...
Στέκονταν με αμηχανία
μουδιασμένοι,σκεπτικοί...

 -----------------------


Και ξεσπάσαν γέλια πάλι
κι όλοι γέμισαν χαρά
όταν είδαν το κουτάλι
με το πιρούνι αγκαλιά...









(Ποιήματα για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας)


All rights reserved
Ioannis Doukiris 2012-2013

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Το τσεκούρι

Ένα δέντρο στο λιβάδι                                               
έστεκε καμαρωτό,                                                     
ήταν νέο παλικάρι                                                    
κι είχε έναν ψηλό κορμό.                                          

 ---------------

Είχε φύλλα στα κλαδιά του                                     
και φωλιάζαν τα πουλιά.                                         
Η μεγάλη η σκιά του                                             
σκόρπιζε παντού δροσιά.                                        

 -----------------------

Έτρωγαν απ` τους καρπούς του
σκίουροι, κάμπιες, πεταλούδες
κι απ΄τους γλυκούς ανθούς του
παίρναν γύρη οι μελισσούλες.

 -----------------------

Σαν ξημέρωνε η αυγούλα
τ΄αηδόνια κελαηδούσαν
και του δέντρου τα ζωάκια
όλα τους μαζί ξυπνούσαν.

 -----------------------

Μια συννεφιασμένη μέρα
που ΄χε κρύο, καταχνιά
τρόμος, πανικός, φοβέρα
φύγαν όλα τα πουλιά.

 -----------------------

Είχε έρθει το τσεκούρι
που ΄χε μύτη κοφτερή
καμωμένη από ατσάλι
κι ένα ξύλινο κορμί.

 -----------------------
Κάθε χτύπος του στα δέντρα
πώς βροντούσε δυνατά!!!
Και δεν άκουγε το κλάμα
απ΄τα ζώα στα κλαδιά!

 -----------------------
Όταν έφθασε μπροστά
απ` το δέντρο το ψηλό
το τσεκούρι ξαφνικά
στάθηκε με δισταγμό.

 -----------------------

-" Νοιώθω κάπου να σε ξέρω"
είπε με βραχνή φωνή
το τσεκούρι κουρασμένο
ξαποσταίνει μια στιγμή.

 -----------------------

Πέρασε ώρα που καθόταν
μπρος στου δέντρου τη θωριά...
Το τσεκούρι πια κοιμόταν
κι όλοι γέμισαν χαρά.

 -----------------------

Μουσική και πανηγύρια
που απλώθηκαν παντού
με τα ευχάριστα μαντάτα
της σιωπής του τσεκουριού.

 -----------------------

Μα δε ξέραν της ζωής του
το μεγάλο μυστικό...
πως το ξύλινο κορμί του
ήταν απ΄το δέντρο αυτό.



(Ποιήματα για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας)


All rights reserved
Ioannis Doukiris 2012-2013




Η βαρκούλα και τ`αστέρι


Μια φορά κι έναν καιρό
σ`έναν ήρεμο γιαλό
έπλεε μια μπλε βαρκούλα.
Είχε δυο λευκά πανιά
και στις άκρες δυο κουπιά
κι ήταν ομορφούλα.

  -----------------------

Με τους φίλους της τους γλάρους
έπαιζε μ`ανεμελιά
και το βράδυ με τους φάρους
ψάρευε μες στα βαθιά.

 ---------------------------

Μια άγρια νύχτα του χειμώνα
που`χε κύμα δυνατό
η μικρή μας η βαρκούλα
χάθηκε στον ωκεανό.

 ---------------------------

Ένα αστέρι στα ουράνια
πού έφεγγε μ` υπερηφάνεια
είδε τη μικρή βαρκούλα
μες στο κύμα να παλεύει
και βοήθεια να γυρεύει.

 ---------------------------

Δίχως να σκεφτεί πολύ
το αστέρι χαμηλώνει.
Ρίχνει φως,το δρόμο δείχνει
και το χέρι του απλώνει.

 ---------------------------

Τη βαρκούλα βοηθάει
κι από τη φουρτούνα βγάζει.
Μα τ`αστέρι μας πονάει
τις δυνάμεις του έχει χάσει.

 ---------------------------

Και το φως του τρεμοσβήνει
σαν καντήλι δίχως λάδι.
Ξεγλιστρά ,το χέρι αφήνει,
χάνεται μες στης νύχτας το σκοτάδι.

 ---------------------------

Η βαρκούλα κουρασμένη
μες στα βράχια σφηνωμένη
με σχισμένα τα πανιά,
βλέπει τ`άστρο της να σβήνει
κι είναι ανήμπορη η καημένη
με σπασμένα τα κουπιά.

 ---------------------------

Κι όπως στέκει λυπημένη
κάνει μια στερνήν ευχή,
το καλό της το αστέρι
να μπορούσε να σωθεί.

 ---------------------------

Ξάφνου άνεμος φυσάει
με μεγάλο βουητό
κι ένα κύμα ξεπηδάει
με τ` αστέρι το σβηστό!!

 ---------------------------

Μία λάμψη μαγική
πέφτει στο άστρο και φωτίζει.
Της βαρκούλας η ευχή
στο άστρο τη ζωή χαρίζει.

 ---------------------------

Έσμιξαν οι δύο φίλοι
και χαρήκανε πολύ
που ο Θεός τους είχε στείλει
ένα θαύμα γι ανταμοιβή.

 ---------------------------

Και το δίδαγμά μας είναι
από την ιστορία αυτή,
πως το θάρρος και η τόλμη
και η αυτοθυσία ακόμη,
είναι αρετές που έχουν
μόνον οι άνθρωποι οι καλοί.







(Ποιήματα για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας)


All rights reserved
Ioannis Doukiris 2012-2013

Ο πλάτανος και η κουκουβάγια


Mες στου δάσους τη γαλήνη
και την ήσυχη ζωή
τραγουδάει ένα αηδόνι
στου πλατάνου το κλαρί.

 -----------------------

Το τραγούδι που συνθέτει
έχει νότες χαρωπές
και η δυνατή φωνή του
φτάνει μέχρι τις πλαγιές.

 -----------------------

Με το θρόισμα των φύλλων
σιγοντάρει το πλατάνι
και με του νερού τον ήχο
συνοδεύει το ποτάμι.

 -----------------------

Μα και τα μικρά βατράχια
που`ναι μες στον ποταμό
στέκονται πάνω στα βράχια
και κρατάνε το ρυθμό.

 -----------------------

Τ`αρκουδάκια και οι πάπιες
ξεκινήσαν να χορεύουν
και οι κάστορες με τούμπες
στο χορό τους συντροφεύουν.

 -----------------------

Γέμισε χαρά η φύση
στο τραγούδι τ`αηδονιού
και η μέρα είχε κυλήσει
στη μεριά του δειλινού.

 -----------------------

Το τραγούδι είχε τελειώσει
κι όλοι είχαν κουραστεί.
Κι όταν πια είχε νυχτώσει
είχαν αποκοιμηθεί.

 -----------------------

Μες στης νύχτας το σκοτάδι
στου πλατάνου το κλαρί
στάθηκε η κουκουβάγια
σοβαρή και σιωπηλή.

 -----------------------

-"Ε κυρ-πλάτανε,κοιμάσαι;"
αποκρίθηκε κοφτά.
-"Σε κουράσαν τα τραγούδια
και δε βγάζεις πια μιλιά;"

 -----------------------

-"Άκουσα φωνές και γλέντια
μες στον ύπνο μου, η σοφή,
μα δεν άνοιξα τα μάτια
μην κι ο ύπνος μου χαθεί."

 -----------------------

Το δέντρο κουρασμένο
την κοιτάζει σκυθρωπό
και με ύφος κοιμισμένο
απαντάει παγερό:

 -----------------------

-"Ζηλευτή η σοφία η τόση
θα την ήθελα κι εγώ,
μα αν ο ύπνος φέρνει γνώση
άσε με να κοιμηθώ!"

 -----------------------

-"Κι αν ξυπνούσες στο τραγούδι
κι ένoιωθες λίγη χαρά
ίσως να μην ζούσες νύχτα
στης σοφίας τη μοναξιά!"

 -----------------------

Τ`άκουσε η κουκουβάγια
και λυπήθηκε πολύ.
Κι από τότε έχει ζήλεια
για της μέρας τη γιορτή!

 -----------------------

Στέκει μόνη κάθε βράδυ
στου πλατάνου το κλαρί,
προσπαθεί να τραγουδήσει
με μια μονότονη φωνή.


(Ποιήματα για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας)


All rights reserved
Ioannis Doukiris 2012-2013